Planck Sabiti, Alman fizikçi Max Planck tarafından 1900 yılında geliştirilmiştir. Planck sabiti, kuantum mekaniği ve enerji dağılımını anlamak için temel bir fiziksel sabittir. Planck'ın geliştirdiği yasa, Planck'ın Kara Cisim Işıması Yasası olarak bilinir.
Planck Sabiti ve Planck'ın Kara Cisim Işıması Yasası:
Planck Sabiti (h):
- Planck sabiti, h ile gösterilir ve yaklaşık değeri 6.62607015 × 10^-34 Joule-saniye (Js) olarak bilinir.
- Bu sabit, enerjinin bir foton tarafından taşınan birimi ile frekansı arasındaki ilişkiyi tanımlar. Yani, enerjiyi hesaplamak için kullanılır: ( E = h \cdot f ), burada ( E ) enerji, ( h ) Planck sabiti ve ( f ) frekanstır.
Kara Cisim Işıması Yasası:
- Planck, kara cismin (mükemmel bir emici ve yayıcı olan teorik bir cisim) yayımladığı ışınımın sıcaklıkla ilişkisini açıkladı. Bu yasa, kara cismin spektrumunun sıcaklık ve frekansta nasıl dağıldığını gösterir.
- Planck’ın yasa, klasik fiziksel teorilerin yetersiz kaldığı yerlerde (örneğin, yüksek frekansta) ışınımın enerji dağılımını doğru bir şekilde açıklar ve kuantum mekaniğinin temelini atar.
Kullanım Amacı:
- Kuantum Mekaniği: Planck sabiti, kuantum mekaniği teorisinin temel bir bileşenidir ve enerji düzeyleri ile frekanslar arasındaki ilişkiyi anlamak için kullanılır.
- Kara Cisim Işıması: Planck'ın kara cisim ışınım yasası, termodinamik ve astrofizikte kara cismin yaydığı elektromanyetik radyasyonu anlamak için kullanılır.
- Foton Enerjisi Hesaplama: Planck sabiti, foton enerjisinin hesaplanmasında ve atomik düzeyde enerji transferlerinin anlaşılmasında kullanılır.
Planck sabiti, modern fizik ve kimya bilimlerinde temel bir rol oynar ve ışık, enerji ve madde arasındaki ilişkileri anlamada kritik öneme sahiptir.